مدت ها قبل از نوروز خانواده به فکر تهیه لباس نو برای افراد خانواده بود البته مثل حالا از بازار خریداری نمی شد و توسط خود آنان بافته می شد . (تو بافی) .
آجیل عید هم همه تولید محل بود قطاب یکی از این موارد است که قبل از عید با ادویه و غلات مختلف پخت می شد حتی برای کودکان از خمیر به شکل عروسک قطاب درست می کردند و از دانه های مجک برای چشم آن ها استفاده می شد. سایر تنقلات شامل تخمه ، کشته و خستک بود .
کودکان و نوجوانان صبح نوروز لباس های نو را می پوشیدند و جیب های خود را پر از قطاب و تخمه کرده به باغ ها می رفتند و به بازی های محلی می پرداختند (سنگ چک چکو ، جوز بازی ، عمو زنجیرباف ، تاب بازی ، تشله ـ تیله ـ بازی ) تا سه روز این کار ادامه داشت و ظهر برای ناهار به خانه آمده و دوباره بر می گشتند
عیددیدنی یکی دیگز از رسوم عید بود که کودکان به خانه اقوام نزدیک می رفتند و عیدی می گرفتند که شامل آجیل ، گردو و بندرت پول بود.
از آداب پسندیده عید که جای آن امروزه خالی است عیدی دادن به کسانی که کارهای خدماتی در روستا ارائه می دادند . شب عید مردم به خانه حمامی ، چوپان و سلمانی روستا عیدی می بردند که هر کس بنا به وسع اش مواد غذایی آجیل قند حبوبات وحتی نان و … به خانه این افراد می بردند و شب عید منزل این افراد شلوغ بود و جنب و جوش زیادی در کوچه ها دیده می شد.
