گندم درو -از سنت های زیبای خانیک

همیاری در برداشت محصول

در قدیم همدلی و همیاری بین اهالی بسیار بیشتر از امروز بود . هرچند امکانات و ابزارهای امروز نبود ولی با همیاری مشکلات از سر راه برداشته می شد . یک از اهالی امروز می گفت زمانی که من نوجوان بودم فصل برداشت محصول که معمولاً گندم بود می رسید اعلام عمومی می شد که البته با توجه به نبودن بلند گو افرادی با رفتن به بام منزل اعلام می کردند. و حتی از روستاهای اطراف هم بستگان و فامیل می آمدند و گندم ها یا جو ها را درو می کردند.

چند نکته در این اقدام خودجوش و مردمی وجود داشته است

کشت محصولات بصورت منفرد و تکی نبوده و زمین ها زیر کشت یک محصول خاص می رفته مثلاً تمام زمین ها را گندم می کاشتند و سال بعد محصول دیگری..

این روش هم کار کاشت هم آبیاری و هم برداشت را اقتصادی تر می کرده چرا که هر مالک برای رسیدن به زمین های زراعی  اش باید از زمین های مجاور که متعلق به سایرین بود عبور کند , و قطعاً اگر این هماهنگی نبود هم برای کاشت مشکل داشتند هم آبیاری و هم برداشت. و انتقال محصول درو شده به خرمن هم مشکل می بود.

مهمتر این که وقتی انسان در یک کار جمعی درگیر است انگیزه کار و تلاش بیشتر بوده و خستگی را کمتر احساس می کند چرا که نوعی هم افزایی در افراد گروه در کار گروهی ایجاد می شود. و با توجه به این که افراد به یکدیگر کمک می کردند و نوعی همکاری متقابل بود . سوء استفاده و از زیر کار در رفتن که امروزه متأسفانه هست  کم می شود.

نکته مهم و قابل تأمل دیگر، با جمع بودن و پیروی از اراده جمعی است در آن زمان « من » وجود نداشت و « ما » بود . ریشه بسیاری از مشکلات فعلی جامعه ما همین تک روی ها ست. مثلاً وقتی تصمیم جمعی گرفته می شد فلان کشمون گندم کشت شود همه تبعیت می کردند . یکشنبه ۱۷بهمن۱۳۹۵